پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

محمد محمدعلی نامی آشناست. دست‌کم برای همه کسانی که دلبسته ادبیات داستانی ایران هستند. نویسنده‌ای جدی، پرکار و معلمی بااخلاق، منظم و بی‌غرض، انسانی درستکار و به‌شدت مهربان. او که سال‌ها بود در غربت زندگی می‌کرد، ۲۳ شهریور در حالی با جهان زندگان وداع گفت که ۷۵ سالش بود. غربتی اگرچه خودخواسته، اما موجب جدایی او از مردمانی که داستان‌های‌شان را نوشته بود. آثار داستانی محمدعلی، عمدتا داستان‌هایی توامان بهره‌مند از امکانات رئالیسم و سمبولیسم بودند و او در آن‌ها همواره دغدغه مردم سرزمینش را داشت و با زیست و مسائل آن‌ها در ارتباط عاطفی مدام و دوستانه بود. در مطلب زیر،گفت‌وگوی منتشرنشده‌ای با محمد محمدعلی نویسنده‌ای که در کانادا از دنیا رفت را میخوانید.

سرگذشتِ سیستم و تشکل در تاریخ ایران را شاید بتوان با این پنج واژه خلاصه کرد: انشعاب، درگیری، انتقام، خصومت و حذف . تداوم، ثبات، پایبندی و عاقبت خوش به ندرت در تشکل‌های اجتماعی، سیاسی و حتی تجاری- اقتصادی دیده می‌شود. در مقابل، طی دو قرن گذشته، کشور‌ها دو نوع تجربه در ایجادِ تشکل و سیستم‌سازی پشت سر گذاشته اند.